TAŞOLUK’TAN ÇUKURÖREN’E

Hava şartları ne olursa olsun Göldosk olarak her hafta sonu değişik bir yöreye gidiyoruz. Kurulduğumuz ilk günden beri Ramazan ayı hariç her hafta değişik bir yerdeyiz. Aynı yöreye gitsek bile farklı bir rota üzerinde yürümeye çaba gösterdik.

Bu haftaki rotamız daha önce birkaç kez gittiğimiz Keçiborlu Kozluca köyü tarafları… O elim uçak kazasından sonra Türbetepe yöresine birkaç kez gitmiş, en son da iki yıl önce 30 Kasım tarihinde, kazazedeleri anmış, uçağın düştüğü yere karanfiller bırakmış dualarımızı göndermiştik. Bu gün hava çok güzeldi. Yeni yapılan sulama göletinin yanında inip otobüsümüzü Çukurören köyüne gönderdik.

Isınma hareketlerini bu kez Mehmet Ali Özbey yaptırdı. Rehberimiz Ahmet Çaydere öncülüğünde yola koyulduk. Çam ve ardıç ormanı içindeydik. Bazı ağaçlar uzaktan çok değişik görüntüler veriyordu. Onların bolca fotoğraflarını çektik. Hava çok güzeldi. Yürüyüş için ideal bir gündü. Türbetepe solumuzdaydı. Bugün oraya tırmanmayacaktık. Uçağın düştüğü yamaç bulunduğumuz yerden çok net görünüyordu. Bu yöreye ilk gelen arkadaşlar bizim her seferinde hayretle sorduğumuz o soruyu soruyorlardı. “Bu uçak buraya nasıl çarpar?” O yamaçta uçağın parçalarını bulmak halen mümkündü.

Yolda karşılaştığımız traktörlü bir köylü her zaman karşılaştığımız bir tepkiyi gösterdi bize… “Ne işiniz var sizin buralarda?” Biraz açıklama yapınca hayranlığını da esirgemiyordu. Böyle güzel bir günde evde pineklemek yerine doğada olmanın tadını ancak bizler gibi doğa tutkunları bilirdi… Uzaktan Burdur Gölü’nün şahane görüntüsü eşliğinde Çukurören Köyü gözüktü. Bu yörede yeni yeni ünlenen “lavanta “tarlaları arasından köye girdik. Lavanta fidanları birer dev kaplumbağayı andırıyordu. Henüz mevsimi olmadığından görmeyi arzuladığımız renkleri göremedik. Mevsiminde bu tarlalar oldukça çok ziyaretçi çekiyordu. Fotoğraf sanatçılarının gözde yerleriydi.

Dönüş yolumuzu altı yıl görev yaptığım Senir Kasabası’ndan geçirdik. Her bir parçasında yüzlerce anımın olduğu bu kasabayı yeniden görmek beni mutlu etti. Durup biraz soluklanmak isterdim ama arkadaşlar yorgundu, evlerine dönmek istiyorlardı. Eski ortaokul binasını sonraları müze haline getirmişlerdi. Bu binayı da yıkmışlar. Üzüldüm. Eğer müzeyi başka bir yere taşımışlarsa ne iyi… Yoksa yazık olmuş…

Haftaya Salda Gölü yürüyüşü var. Türkiye’nin en derin gölü… Türkiye’nin Maldivleri… Salda Kayak Merkezi’nden başlayacak yürüyüşümüz göl kıyısında bitecek. Kaçırmayın…Şifalı çamurlarını yüzünüze sürün…Şahane göl manzarasıyla bol bol fotoğraflar çektirin. Haydi haftaya buluşalım.

HAMDİ ÇUBUKÇU